W. Dewitte
My feedback
8 gevonden resultaten
-
3 stemmenW. Dewitte
plaatste dit idee
·
-
113 stemmenW. Dewitte
steunde dit idee
·
-
336 stemmenW. Dewitte
steunde dit idee
·
-
17 stemmen
Er is een fout opgetreden bij het opslaan van de reactie W. Dewitte
steunde dit idee
·
-
72 stemmen
Er is een fout opgetreden bij het opslaan van de reactie W. Dewitte
schreef
Zenders met een commercieel doel willen een zo breed en groot mogelijk publiek aanspreken. Door de lat inhoudelijk laag genoeg te leggen, bijvoorbeeld. Dan vormt de lat voor zo weinig mogelijk mensen een obstakel. Men zal focussen op polemiek (waar er geen bestaat, wordt er wel gesuggereerd) en de verhalen die het sappigst zijn; dit ten koste van de verhalen die er toe doen, maar een lage spektakelwaarde hebben. Die manier van werken kneedt de opinie van de kijker, die meer subjectiviteit dan objectiviteit voorgeschoteld krijgt.
Wanneer er winst mee gemoeid is verschuiven de prioriteiten dus in die richting. Niet geheel onlogisch, maar in dezen is een openbare omroep een tegengewicht. Wat mijns inziens beter kan is de houding van de politiek, want de eisen die zijn stellen tegenover de openbare omroepen zijn tweeslachtig. De openbare omroep moet een succes zijn, maar ook niet te veel. En innovatief, maar dan ook weer niet te duur. Eigenlijk weet men niet goed hoe men met die combinatie van openbaar en commercieel moet omgaan. Het overaanbod aan televisie maakt het er niet gemakkelijker op om het bos door de bomen te zien.
Mensen en diensten zijn niet zomaar even te reduceren tot hun kostprijs.
Overigens, de kijker is geen koning; hij kijkt teveel en ziet te weinig.
-
166 stemmenW. Dewitte
steunde dit idee
·
-
317 stemmenW. Dewitte
steunde dit idee
·
Er is een fout opgetreden bij het opslaan van de reactie W. Dewitte
schreef
Op zich een zeer goed idee. Maar het gaat ervan uit dat de producenten bereid zouden zijn om producten te maken die duurzaam en herstelbaar zijn, wat voor die bedrijven commercieel minder interessant wordt. Niet zelden worden producten gemaakt indachtig de beperkte levensduur, want zo worden er telkens nieuwe verkocht. Bovendien verkoopt men de reserveonderdelen bewust aan hoge prijzen waardoor de stap naar de aankoop van een nieuw toestel veel kleiner wordt. Veel zal dus afhangen van de mate waarin duurzame producten op de markt komen. De consument kan veel sturen, maar de goede wil is fragiel.
Verder wil ik ook even opmerken dat de Westerse economie voor een groot stuk draait op de productie van wat op korte termijn vuilnis wordt. De productie van allerhande verpakkingen is daar een uitstekend bijvoorbeeld van. De focus hoort te liggen op herbruikbaarheid. In het noorden van Europa zijn plastic flessen met statiegeld niet uitzonderlijk. Die flessen (die steviger zijn) worden net als glazen flessen terug ingezameld en hergebruikt. Het systeem van statiegeld en hergebruik wordt nog niet ten volle benut en dat is een gemiste kans.
Tot slot wil ik nog even opmerken dat men vaak een oplossing ziet in bestraffen, terwijl belonen een veel positiever - en mijns inziens effectiever - middel is. Beloon zij die het goed doen.
-
116 stemmen
Er is een fout opgetreden bij het opslaan van de reactie W. Dewitte
schreef
Alsof een miljoen euro weinig is. Iemand met dergelijk kapitaal kan je bezwaarlijk voordoen als een 'gewone spaarder' die aan zijn spaarboekje niet eens een status quo overhoudt. Dergelijk kapitaal genereert kapitaal. De sterke schouders kunnen meer aan dan ze nu dragen en zouden aldus meer maatschappelijke verantwoordelijkheid nemen. Over de manier waarop dit gebeurt, hoort misschien beter te worden nagedacht.
Mijns inziens hoort men de belastingen te herzien zodat de die terug evenwichtig zijn, want in essentie gaat het belastingsysteem ook over een mate van herverdeling (hoe erg u het ook vindt om iets te delen met zij die het minder goed hebben dan u), terwijl het in de praktijk zo is dat zij die het niet nodig hebben bevoordeeld worden door de fiscus terwijl zij die het wel nodig hebben niet in aanmerking komen, terwijl die fiscale voordelen net voor hen uiteraard een grotere impact zouden hebben. Nu richten de fiscale voordelen zich vooral tot de electoraal interessantere middenklasse.
Onlangs heb ik een verhaal gehoord over een school waar de kinderen van ouders met een laag inkomen 2 euro per warme maaltijd betalen en ouders met een hoog inkomen 4 euro. En vreemd genoeg leidt dat bij sommige welgestelde ouders tot een soort afgunst tegenover de ouders die een laag inkomen hebben. Het stuit dus op onwil en men deelt zich een slachtofferrol toe ('Ik verdien veel; arme ik'), zelfs wanneer het om kinderen gaat, terwijl het in dezen duidelijk is dat de sterkere de zwakkere de mogelijkheid beidt tot een degelijke warme maaltijd, in proportie met wat zij kunnen betalen. Men zou daar een zekere eer in mogen vinden. Zij die 4 euro betalen i.p.v. 2 euro stellen het eigenlijk goed, zo men er hart toe heeft dat te zien.
Het onderwijs verdient lesgevers met visie, mensen die zich geroepen voelen om hun kennis en kunde met anderen te delen. De kwaliteit van hun opleiding is een onmiskenbare factor voor de kwaliteit van het onderwijs - de Finnen hebben het bij het rechte eind -, te meer omdat dit ervoor zal zorgen dat het beroep aanzien wint. De lerarenopleiding als het toemaatje, voor mocht het ooit van pas komen, zou zo verleden tijd kunnen zijn. Een deel van het aanzien gaat verloren omdat men het leraarschap vaak benadert als een plan B.