resoluut kiezen voor gelijke kansen op tewerkstelling
Gelijke kansen zijn een mensenrecht. Voor inkomenskansen moet een gelijke kans ook op de arbeidsmarkt. Dit betekent voor mij dat de staat de ondernemingen moet betalen, in de mate dat ze een betere kans bieden voor de werkkans-armen. Overigens is dat geen kost, maar een besparing.
Europa dringt er ook op aan, jongeren bv. Een betere kans te bieden op de arbeidsmarkt. Ik ben wel pro… maar niet voor die aanpak. Systematisch een grote groep bevoordeligen waarvan een aantal wel een redelijke kans heeft , maar anderen nog steeds onvoldoende via een matige veralgemeeende loonlastverlaging is niet kostenefficient : Men moet de loonkostverlaging zo bepalen in de tijd en in de hoogte, dat voor zeer gedetialleerde statisch gezien ‘probleemsubgroepen’ de aanwerving dermate intressant is dat een reele kans gecreerd wordt voor iedereen. Zo kan men onderscheid maken tussen ervaring of niet, man of vrouw, leeftijdscategorie, loonniveau, ervaring, handicaps, enz. Men kan bv. Starten met een bv. 100-tal groepen waar men problemen vasstelt, en inschatten welk loonkostenverlaging (hoogte en duur) voor de groep aanbevolen is, om de tewerkstellingskans op gelijke hoogte te brengen: voor sommigen zal dat misschien 80% van de loonkost zijn en misschien ook nog meerdere jaren , degressief… Voor anderen is 1 jaar en 20% al voldoende, of gewoon een aanwervingsspremie…
Als men op die manier de loonkosten met 20% verlaagd kan men wellicht iedereen een gelijke kans bezorgen... Ook wordt het uitstappen uit de arbeidsmarkt, voor een bepaalde periode bv. Makkelijker, als men weet dat men daarna nog een degelijke en gelijke kans heeft om terug in te stappen. Zeker als men daarnaast ook zeker is van een basisinkomen, of een ‘rente’ op geleverde prestaties (actualisering van bestaande pensioenrechten, inleveren moet ook kunnen als aanvulling naast basisinkomen voor niet-actieve loopbaanperiodes, voor bv mantelzorg)
20% loonkostenverlaging door dergelijke gerichte subsidiering is de makkelijkst te controleren en efficientste methode om een kansengelijkheid te bieden om in- of uit de arbeidsmarkt te stappen.
Er komen meer mensen op de arbeidsmarkt, sommigen kunnen ervoor kiezen tijdelijk eruit te stappen…wetend dat ze daarna een gelijke kans hebben. De totale loonmassa zou niet verlagen. Wel komen 15% mensen bij in de arbeidsmarkt- ouderen én jongeren- een kans ook voor bv. 5% eruit te stappen, bewust van een glijke kans om daarna terug aan de slag te gaan : ‘een gelijke kans’, dat zo het gemiddelde loonpeil wellicht ook met 5% verlagen. De productie zou ook bv met 5% stijgen. De loonlastenverlaging (en minder de loonpeilverlaging) zou ook rechtstreeks aan de staat te goed komen : indien 1/3 van de loonlastenverlaging naar de staat gaat( eigen personeel), 1/3 van de resterende 67% gerecupereerd wordt door extra bedrijfswinst/bedrijfsomzet dan is 55,5% al terugverdiend…
Reken erbij ook nog de belasting op de extra inkomens uit personenbelasting en de extra BTW ontvangsten, de extra inkomens voor de sociale solidariteitsverzekering, en de besparingen op ordehandhaving of gezondheidszorg dan is die loonlastenverlaging ruimschoots terugverdiend.
Neveneffect, mens zal ook tot het besef komen dat gelijke kansen op tewerkstelling creeren in het onderwijs moet geanticipeerd worden…en dat dat de sleutel is om de maatschappelijke kosten en baten te beheersen.
(basicincomelabel@skynet.be: basisinkomen (betaling door staat),combineren met een rechtenopbouw , op basis van ontvangen loon(betaling bedrijf ), is een model, waaraan de bestaande systemen kunnen getoets worden, lacunes en excessen opgespoord, en de inspanningen voor gelijke kansen en duurzaam loon, gewaardeerd kunne worden op niveau van staat en bedrijf. Kan daardoor ook als consumerlabel en/of CSR (corporate social responsibility) dumping op basis van ongelijkheid of verloningstekorten voorkomen.