Waarom niet meer telewerken
Dagelijks nemen duizenden Belgen de wagen of de trein richting Brussel, Antwerpen of een andere (groot-)stad op weg naar het werk. Zij die de wagen kiezen komen steevast in een file terecht. Zij die de trein nemen, zijn de laatste tijd ook niet van ongemakken gespaard gebleven. Termen als “vertraging”, “afgeschaft” en “verminderde samenstelling” komen vaker voor dan de publiciteitsfilmpjes van de NMBS doen vermoeden. Daar waar de NMBS nog enig uitzicht biedt op verbetering (Structurele verbeteringen tegen 2013 … Toch zullen de problemen pas volledig van de baan zijn in 2020…), is er voor de wagen nog geen verbetering in zicht.
Er zijn 2 manieren waarop we dit kunnen aanpakken:
• ofwel verhogen we de capaciteit van de infrastructuur (meer wegen, meer treinen, … )
• ofwel beperken we het woon-werk verkeer.
Het eerste voorstel biedt weinig kans op een duurzame oplossing. Meer wegen verplaatst vaak enkel de flessenhals, meer treinen is nu al geen optie voor een overladen Brusselse Noord-Zuid verbinding.
Bij het tweede voorstel kan thuiswerk wel een deel van de oplossing zijn. Hoeveel mensen bevinden zich niet in de ochtendspits die, eens aangekomen op hun werk, hun dagtaak volledig met behulp van PC en telefoon kunnen uitvoeren. Wat houdt deze mensen tegen om hun job evengoed, of zelfs beter, van thuis te doen?
• De technologie is zover geëvolueerd dat deze geen hindernis meer mag vormen. Het breedband internet, de beveiligingsmogelijkheden van deze verbindingen en de geavanceerde software maakt dat de telewerker virtueel aangesloten is op het netwerk van de organisatie, maar fysiek thuis zit.
• Bij werkgevers bestaat de vrees voor het gebrek aan controle over hun personeel. Dit kan echter opgevangen worden door duidelijk omschreven dagtaken te bepalen waar het resultaat primeert op hoe en wanneer deze taken werden uitgevoerd.
• Bij werknemers kan het isolement van de bedrijfsomgeving en een vermindering van de betrokkenheid bij het bedrijf een rol spelen. Verder loeren er thuis andere stoorzenders om de hoek: veeleisende familieleden, het ontbreken van een aparte werkruimte of angst voor de vermenging van werk en privéleven.
Laat ons even hardop dromen
Stel dat 50% van de dagelijkse ochtend- en avondspits in aanmerking komt om 1 dag per week aan thuiswerk te doen, dan komt dit neer op 10% minder verkeer, en vangen we 3 vliegen in een klap.
Voordelen werknemer
- Verbetering van het woon-werkverkeer: de werknemer staat 1 dag per week minder in de file. De overige 4 dagen deelt bij de weg met 10% minder andere weggebruikers.
- betere balans werk/privéleven
- bespaart 20% op verplaatsingskosten (in geval geen firma wagen)
Voordelen werkgever
- kan 10% besparen op kosten voor kantoorruimte
- kan 10% besparen op verplaatsingskosten (in geval van firma wagen)
Milieu
- 10% minder uitstoot.
- Geen extra nutteloze investeringen in beton.
-
anoniem schreef
hm niet helemaal akkoord. als ik 's morgens naar het werk ga, gaat de verwarming standaard een paar graden naar beneden, net zoals bij veel mensen vermoed ik. thuiswerken betekent in de winter een huis de ganse dag door verwarmen. stilzitten aan een computer doe je nu eenmaal niet in de kou. per thuiswerker dus 1 extra verwarmd huis. dan zou ik liever pleiten voor een tussenoplossing van flexwerken : telewerken vanaf een centrale locatie dicht bij huis en te voet of met de fiets bereikbaar.
-
Matthias Vandermaesen schreef
Hm. Is de vraag niet eerder: waarom overbruggen mensen dagelijks dergelijke afstanden voor woon-werkverkeer?
En dan is het antwoord een stuk genuanceerder.
Omdat Vlaanderen onevenredig opgedeeld is als het gaat over kantoorterreinen, industrie,... & woongebieden. Kortom: doorheen de jaren zo slecht aangepast dat de meesten niet meer wonen waar we werken.
Omdat ons log overheidsapparaat sterk geografisch gecentraliseerd zit: rond centrumsteden en in Brussel. Een pak pendelaars zijn ambtenaren die in Brussel werken maar wel uit Aalst, Gent, Leuven,... komen.
Omdat kenniswerkers met een hoger diploma vaker dwingt naar centrumsteden waar men makkelijker werk vindt, terwijl men toch liever blijft wonen op plaats van herkomst. Ik ben daar een goed voorbeeld van: ik woon in Brugge maar ik werk in wat tegenwoordig de Gentse IT valley heet. Geloof me vrij: in Brugge zou ik hetzelfde niet kunnen doen tenzij ik zelfstandig mijn eigen zaak begin.
Omdat ons openbaar vervoer tussen centrumsteden in niet echt veel waard is. Ik woon in Oostkamp, buiten Brugge, en ik heb géén auto. Ik moet elke werkdag een flinke inspanning leveren met fiets, trein & bus om op het werk te geraken. Ik hang enorm af van uurregelingen dus écht vrij ben ik niet. Ik hoop nog dit jaar over een auto te kunnen beschikken zodat ik meer vrijheid heb voor praktische zaken zoals boodschappen, naar vergaderingen bij klanten, langere dagen op kantoor, etc.
Omdat ons land nog altijd een transitland is voor vrachtvervoer allerlei. Wat sommige Oostblok cowboys uithalen op onze autowegen hou je niet voor mogelijk.
Omdat ik kon beginnen bij een werkgever in het buitenland & via telewerken mijn dagtaak zou kunnen uitvoeren. Maar daar koos ik niet voor omdat dagelijks menselijk contact té belangrijk is. Ik heb ooit als freelancer lange dagen alleen gemaakt. Dan liever op kantoor tussen fijne collega's.
Telewerken? Occasioneel. Als aanvulling om het leven wat makkelijker te maken. Maar op brede schaal? Neen. Dat is maar een schaamlapje voor een pak structurele problemen.