Een volledige loopbaan na een aantal werkuren
Het wettelijk pensioen wordt thans berekend op een aantal gewerkte jaren. Mijn idee is om het werkuur als basis te nemen en dat al vanaf het begin van een 'carrière', bijvoorbeeld de studentenjob. Elk uur dat effectief gewerkt wordt zou aanleiding moeten zijn om een eigen bijdrage aan de pensioenkas te betalen. Elk uur waarop bijdrage betaald is telt mee voor de berekening van de pensioenrekening. Bij het bereiken van een (door de sociale partners vastgesteld) aantal 'pensioenuren' heeft men recht op het wettelijke pensioen. Heeft men op 65 jaar onvoldoende 'pensioenuren', dan krijgt men een relatief pensioen, maar men kan (voltijds of deeltijds) blijven werken; elk jaar kan dan een herziening van het pensioen berekend worden. Ik stel dus geen kapitalisatiepensioen voor, maar een mengeling van kapitalisatie (van gewerkte uren) en van overslag (van gemiddeld verdiend uurloon). Merk ook op dat niet-gewerkte uren waarvoor geen bijdrage betaald werd niet als 'pensioenuren' gelden.
-
Marcel De Beukeleer schreef
Ik voeg hier nog mijn reactie op http://www.impulscongres.be/sociale-houdbaarheid-van-onze-pensioenen/ toe. Hier en daar is er wel wat overlapping, sorry....
"De pensioenen, net als alle andere sociale uitkeringen trouwens, worden het best gedeeltelijk geïndividualiseerd. Eigenlijk zou men bij het opbouwen van het recht op pensioen en het berekenen van het pensioen een goed ‘huwelijk’ moeten vinden tussen enerzijds kapitalisatie en individualisme en anderzijds solidariteit en betaalbaarheid. Stel dat men enkel als individuele persoon recht heeft op zijn zelf opgebouwd pensioen. Dan zullen er wellicht ouderlingen zijn die geen of onvoldoende pensioen krijgen. Stel dat iedereen hetzelfde pensioen krijgt. Dan zullen er wellicht ouderlingen zijn die veel te veel bijgedragen hebben in verhouding tot het pensioen dat ze ontvangen. Stel dat iedereen het (gezins- of overlevings) pensioen ongelimiteerd ontvangt waarop hij/zij/het gezin recht op heeft. Dan zal de overheid daarvoor (gezien het omslagsysteem en de demografische evolutie) onvoldoende middelen hebben om die pensioenen te betalen. Toch is het perfect mogelijk om een wiskundig model te maken dat al deze veronderstellingen uitvoerbaar maakt. Bovendien is zo’n model, gezien de vrij eenvoudige constructie, zeer goedkoop te controleren, als er al controle nodig zou zijn. Het bestek van deze reactie laat niet toe om in detail te treden maar de kenrzaken van zo’n model zijn:
1. Bouw het recht op pensioen op door de gewerkte (en gelijkgestelde) uren (geen dagen, weken, maanden, jaren, maar kleinste gemeen veelvoud). Het bereiken van een bepaald contingent ‘pensioenuren’ geeft het recht om de uitkering te bekomen, maar niet de plicht om met werken te stoppen. Vroege beginners, harde urenkloppers (overuren worden als gewone uren betaald) zullen sneller hun pensioenrecht bereiken. Late instappers, sectoren met lage wekelijkse werkduur (bv 35-uren week), Veel verlofnemers en loopbaanonderbrekers (want volgens mij niet behorend tot gelijkgestelde uren mbt pensioen) zullen wat meer tijd nodig hebben om het pensioenrecht te bereiken.
2. Bereken het pensioen op alle gewerkte en gelijkstelde uren waarop pensioenbijdrage betaald is. Begin al vanaf de studentenjob een kleine bijdrage te vragen. Mijns inziens is het best mogelijk om een vast percentage op het bruto(uur)loon als pensioenbijdrage te laten afhouden. Eveneens mijns inziens is het niet nodig om de werkgever ook nog eens om een bijdrage te vragen. Bekijk het als een verzekering. Diegene die de premie betaalt is de begunstigde. Daardoor zien de werkgevers hun deel van de sociale bijdragen al wat zakken maar zullen misschien de brutolonen wat omhoog moeten.. Uiteraard mag de werknemer de betaalde pensioenbijdrage fiscaal vrijstellen in de personenbelasting.. De berekening is eenvoudig: tel alle uren en het daarbij verdiende brutoloon op, deel het ene door het andere en je krijgt het gemiddelde uurloon dat over de hele carrière verdiend is. Vermenigvuldig dat uurloon met de gangbare maandelijkse arbeidsduur.
3. Solidariteit. Het hierboven berekende pensioen is berekend op het bruto uurloon en dus zelf ook een bruto pensioen. Dat pensioen is dus ook belastbaar. Vermits er geen pensioenbijdrage meer moet betaald worden is dat dus integraal belastbaar in de personenbelasting. Het pensioenbedrag moet echter ook nog enkele correcties ondergaan. Zo is er het minimumbedrag dat nodig is om als individu (want gezinspensioen is in mijn plan afgeschaft). Ik situeer dat minimum op ongeveer de helft (want meestal hebben gepensioneerden geen kinderen meer ten laste) van wat nu als minimum gezinsinkomen bestaat. Door deze individuele uitkering denk ik dat er ook nog een meer rechtstreekse solidariteit zal ontstaan. Gepensioneerden met een laag pensioen zullen (in een of andere vorm) gaan samenwonen om de huisvestingskosten te delen. Controle op samenwonen van twee (of meer) ‘alleenstaanden’ wordt overbodig. Het is ook denkbaar dat de overheid de zeer hoge pensioenen niet kan betalen (want het omslagsysteem blijft bestaan). Eerder dan een plafond in de uitkering als bedrag te bepalen, lijkt het mij veel eerlijker dat een plafond in percenten uitgedrukt wordt. Bijvoorbeeld zou men kunnen bepalen dat iemand die recht heeft op 5 maal het minimum pensioen geen 100% maar iets minder van zijn uitkering krijgt. Daarbij moet men wel rekening houden met het feit dat een hoger brutopensioen ook leidt tot een hogere aanslag in de personenbelasting.
4. Andere uitzonderingen. Er zijn bijvoorbeeld huisvrouwen/-mannen die nooit voldoende ‘pensioenuren’ zullen opbouwen. Daarvoor heb ik ook een vrij eenvoudig en zeer transparant systeem bedacht. Maar dat leg ik wel eens een andere keer uit. -
Marcel De Beukeleer schreef
In mijn voorstel zit ook de mogelijkheid om vroeger met pensioen te gaan. Ofweel heeft men tijdens zijn loopbaan zoveel uren gewerkt dat men al voor het 65 ste levensjaar de vooropgestelde aantal uren heeft, ofwel stopt men vroeger en krijgt men vanaf het 65ste levensjaar een pensioen dat berekend is in verhouding tot het aantal gewerkte uren. Voor de periode tussen het stoppen en het 65ste levensjaar moet men dan wel zelf over voldoende kapitaal beschikken. Een tussenoplossing kan ook zijn dat men vanaf een bepaalde leeftijd (elk jaar) minder gaat werken.
-
Joeri Kockelberg schreef
Ik vind dat elke mens min of meer autonoom zou moeten kunnen beslissen op welke leeftijd hij of zij op pensioen wilt gaan, met bvb. een ondergrensleeftijd van 50 jaar. Naarmate je vroeger op pensioen gaat, ontvang je vanzelfsprekend ook een kleiner pensioen. Zo zou je bvb. op je 50 een pensioen krijgen van 1000 euro per maand, op je 52 1100 euro, 54 1200 euro, 56 1300 euro, enz. (bedrag natuurlijk ook mee afhankelijk van je sociale bijdrage gedurende je loopbaan)
Nu wil men een (steeds latere) pensioenleeftijd op een (paternalistische) manier opleggen, terwijl mensen op dat vlak toch wel meer inspraak en keuzevrijheid zouden mogen hebben.